آموزش بافتنی با دو میل

بافندگی تکنیکی است برای تولید پارچه از رشته نخ یا پشم. قدیمی ترین مصنوعات بافتنی جوراب هایی از مصر است که مربوط به قرن یازدهم است. تکنیکهای به کار رفته در بافت این جورابها نشان میدهد تاریخچه بافتنی حتی بیشتر از آن چیزی است که سوابق باستان شناسی میتواند ثابت کند.

تمام بافندگی های دستی بر اساس دو کوک اصلی است: دوخت بافتنی و دوخت خرچنگ. هر نوع بخیه دیگری که می بینید، تنوع یا ترکیبی از این دو نوع دوخت است. بافتنی با میل در هسته خود به سادگی ساختن پارچه با سوزن است با ایجاد حلقه هایی از نخ و اتصال این حلقه ها به یکدیگر. دوخت بافتنی شامل ایجاد یک حلقه در پشت کار و یک حلقه در قسمت جلوی کار است.

با گذشت زمان، بافندگی‌ ها روش های جدیدی را برای دستکاری دوخت های بافتنی ایجاد کرده اند تا صدها تنوع به نام الگوهای دوخت ایجاد کنند. این الگوهای دوخت بافتنی با میل، ظاهر و ویژگی های متفاوتی را در پارچه نهایی ایجاد میکنند. صدها کوک بافندگی مختلف وجود دارد که از نظر محبوبیت و سطح دشواری متفاوت است. ممکن است در ابتدا سخت به نظر برسد، اما بعد متوجه خواهید شد که وقتی کسی می گوید «بدن را با جوراب ساق بلند بافتند» اما «یقه آن دنده است» دقیقاً به چه معناست.

انواع مختلفی از بافندگی وجود دارد، از جمله بافتنی با دست، بازو بافی. با این حال، این انواع شامل فرآیند مشابهی هستند: ایجاد و اتصال حلقه ها در نخ پیوسته برای بافتن پارچه. بر اساس این تعریف، تنها یک نوع بافتنی وجود دارد، زیرا این فرآیند برای تمام سبک های بافتنی صادق است.

اکثراً بافتنی با میل از سبک غربی یا سبک انگلیسی (که در آن نخ در دست راست گرفته می شود) یا سبک قاره ای (که در آن نخ در دست چپ نگه داشته می شود) پیروی می کنند. همچنین راه های مختلفی برای قرار دادن میل در بخیه وجود دارد. در بافندگی ایجاد یک حلقه در جلو را بافندگی غربی می گویند. ایجاد حلقه در پشت را بافندگی شرقی میگویند. روش سوم، به نام بافندگی ترکیبی، از قسمت جلوی یک کوک بافتنی و پشت یک کوک گرفته میشود. پس از اتمام کار بافتنی با میل، بخیه های باقیمانده کور میشوند. پیوند، بخیه ها را روی هم حلقه میکند تا بتوان بدون باز کردن شی از میل برداشت.

در بافتنی با میل برخی از لباس ها، به ویژه لباس های بزرگتر مانند ژاکت و … از چند تکه بافتنی ساخته میشود. بخش های جداگانه لباس با دست بافته شده و سپس به هم دوخته میشود. بافندگی بدون درز، که در آن یک لباس کامل به صورت یک تکه با دست بافته میشود، نیز امکان پذیر است. الیزابت زیمرمن احتمالاً شناخته شده ترین طرفدار تکنیک های بافتنی با میل بدون درز یا دایره ای است. اقلام کوچکتر مانند جوراب و کلاه معمولاً به صورت یک تکه روی میل های دو نوک یا میل های دایره ای بافته میشوند.

مراحل دوخت بافتنی

میل بافندگی را با حلقه های گره زده در دست چپ و میل خالی را در دست راست نگه دارید. (نخ کار باید از سمت راست ترین حلقه روی میل سمت چپ بیرون بیاید.) نخ را در پشت کار نگه دارید. سپس میل سمت راست خود را از چپ به راست در اولین حلقه روی میل سمت چپ قرار دهید. میل سمت راست باید زیر میل سمت چپ، از وسط اولین حلقه، از جلو به عقب برود.
سپس نخ کار را در دست راست خود بردارید و آن را در جهت خلاف جهت عقربه های ساعت دور میل سمت راست بپیچید. این یک حلقه نخ روی میل سمت راست ایجاد می کند. حالا با استفاده از نوک میل سمت راست، حلقه نخ را از بین دوخت میل سمت چپ بکشید. آن را به عنوان یک حرکت کشویی برای کشیدن حلقه جدید نخ در زیر میل سمت چپ و از وسط حلقه در نظر بگیرید. در پایان این مرحله، میل سمت راست جلوی میل سمت چپ و یک حلقه نخ روی میل سمت راست قرار می گیرد.
در نهایت میل سمت راست را به سمت بالا و سمت راست بلغزانید تا حلقه از میل سمت چپ بلغزد. تبریک، شما به تازگی اولین بخیه بافتنی خود را انجام داده اید! این مراحل را تا زمانی تکرار کنید که تمام بخیه های میل سمت چپ را ببافید.

برای شروع بافتنی با میل به چه چیزهایی احتیاج داریم؟

نخ (کاموا)

نخ (کاموا) برای بافندگی دستی معمولاً به صورت گلوله یا کلاف فروخته می شود و همچنین ممکن است روی قرقره یا مخروط پیچیده شود. پوسته ها و توپ ها معمولاً با نوار نخ فروخته میشوند. برچسبی که وزن نخ را توصیف میکند طول، مقدار رنگ، محتوای الیاف، دستورالعمل های شستشو، اندازه میل پیشنهادی، گیج/کشش احتمالی و غیره را نیز مشخص می کند. حفظ نوار نخ برای مراجعات بعدی، به خصوص اگر کلافهای اضافی باید خریداری شود، معمول است. بافندگی ها معمولاً اطمینان می دهند که نخ برای یک پروژه از یک رنگ منفرد تهیه میشود.
ضخامت یا وزن نخ عامل مهمی در تعیین گیج/کشش است. نخ های ضخیم تر معمولاً به میلهای بافندگی ضخیم تری نیاز دارند، در حالی که نخ های نازک تر ممکن است با سوزن های ضخیم یا نازک گره بخورند. از این رو، نخ های ضخیم تر معمولاً به دوخت کمتر و در نتیجه زمان کمتری برای بافتن یک لباس نیاز دارند.
به طور کلی سودمندی یک نخ برای پروژه بافندگی بر اساس چندین عامل مورد قضاوت قرار میگیرد. مانند قابلیت ارتجاعی آن، قابلیت شستشو و ثبات رنگ، حس آن (به ویژه نرمی در مقابل خراشیدگی)، دوام آن در برابر سایش و …

سوزن ها

سه نوع اصلی سوزن بافندگی وجود دارد (که به آن «پین بافندگی» نیز می گویند. اولین و رایج ترین نوع آن شامل دو چوب باریک و مستقیم است که در یک انتها به یک نقطه مخروطی بسته می شوند و در انتهای دیگر آن یک دستگیره برای جلوگیری از سر خوردن بخیه ها وجود دارد. چنین سوزن هایی معمولاً 10 تا 16 اینچ (250 تا 410 میلی متر) طول دارند. اما به دلیل تراکم پذیری پارچه های بافتنی، ممکن است برای بافتن قطعات به میزان قابل توجهی پهن تر استفاده شود. مهمترین خاصیت سوزن ها قطر آنهاست که از 2 تا 25 میلی متر (تقریباً 1 اینچ) متغیر است. قطر بر اندازه بخیه ها تأثیر می گذارد، که بر روی گیج / کشش بافتنی و کشسانی پارچه تأثیر می گذارد. بنابراین، یک راه ساده برای تغییر گیج / کشش استفاده از سوزن های مختلف است که اساس بافتنی ناهموار است.