تاریخچه بافتنی

بافندگی تاریخچه ای شگفت انگیز و از دست رفته دارد. به طور معمول، کارشناسان معتقدند مصنوعاتی که قبلاً «تکه‌های بافتنی» در نظر گرفته می‌شدند، در واقع پیش‌روی بافتنی هستند که به نام نالبیدینگ شناخته‌ می‌شود.

قبل از اختراع ریسندگی و بافندگی، مردم با استفاده از اشکال اولیه بافتنی که به آنها «نالباند» یا «فارش» می‌گوییم، پارچه می‌بافتند. از یک سوزن برای قلاب کردن نخ‌های با طول کوتاه استفاده می‌کردند. احتمالاً مردم این نوع بافتن اولیه را به عنوان راهی برای ساختن تورهای ماهیگیری آغاز کردند. بافتنی احتمالا بسیار دیرتر از ریسندگی در حدود 6000 سال قبل از میلاد در غرب آسیا اختراع شد.

بنابراین کشف نالبیندینگ این سوال را مطرح می کند که تاریخچه بافتنی از کجا شروع شد؟ در حال حاضر، توافق بر این است که قدیمی ترین نمونه بافتنی با میل کشف شده یک جفت جوراب مربوط به حدود 1000 میلادی در مصر است. این ها جوراب های پیچیده ای هستند که از نیل و پنبه سفید ساخته می شوند. تا نقش های هندسی را تشکیل دهند که اغلب در سرامیک های اسلامی دیده می شود. جوراب از نوک پا تا بالا در حین بافتن گرد می‌شد. همچنین شواهدی در دو طرف درج‌ها برای پاشنه وجود دارد که نشان می‌دهد با تغییر اندازه میل‌ها در حین بافتن، شکل‌دهی به دست می‌آید.

ریشه های بافتنی با میل

بازسازی تاریخچه بافتنی بسیار دشوار است، زیرا نمونه های پارچه به ندرت توانسته اند در آزمون زمان مقاومت کنند. به همین دلیل است که نمونه های اولیه بسیار کمی وجود دارد. بنابراین ما به طور قطع نمی دانیم که تاریخچه بافتنی(این هنر بزرگ) از کجا شروع می شود.

در حالی که تاریخچه بافتنی نا مشخص است، یافته‌ها به طور معمول به خاورمیانه و شمال آفریقا به‌عنوان منشاء و اشاعه‌دهنده این صنعت اشاره می‌کنند. یکی از نمونه‌های آن، انباری از بافتنی است که در سال 1275 در اسپانیا در مقبره‌ای (زمانی که اسپانیا در اختیار مردم عرب بود.) مهر و موم شده، یافت شد. علاوه بر این، اطراف بسیاری از تکه های جوراب به نوارهای به نام «الله» گره خورده است. از آن زمان، قطعات دیگری یافت شد. بسیاری از آنها نمادهایی را برای دفع شر در سایه‌های سفید و نیلی، در دوخت جوراب ساق بلند به خط کوفی به تصویر می‌کشند. این قطعات تاریخ به صنعتگران عرب به عنوان خالقان بافتنی با میل اشاره می کنند.

در نهایت، بافندگی از راست به چپ بافته می شود. احتمالاً منعکس‌کننده نحوه نگارش عربی و اکثر زبان‌های سامی است. برخلاف زبان های اروپایی که از چپ به راست نوشته می شوند. این امر احتمال اصالت اروپایی را کاهش می دهد و از استدلال تجارت و هنرمندانی که ریشه در منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا دارند حمایت می کند.

گسترش بافت در ایران

پژوهشهای پژوهشگران نشان می‌دهد ایرانیان از دوره دوم سنگ با فن بافتنی با میل آشنا بودند. بعضی از باستان‌شناسان معتقدند که عمر لنگرها و دوک‌های بافتنی که در حفاری‌ها به‌دست‌آمده، مطابق با اولین آثار سکونت انسان در فلات ایران است. به گفته محققان و تاریخ نگاران، دوره ساسانی یکی از درخشان‌ترین دوره‌ها از نظر بافندگی بوده است.

بافتنی با میل به عنوان یک هنر کاربردی و خلاقانه تا به امروز در مناطق خاصی از خاورمیانه و شمال آفریقا باقی مانده است. زنان روستایی در ایران دستکش، جوراب و دمپایی پشمی را در رنگ‌های غنی و طرح‌های هندسی پیچیده بدون مراجعه به نمودارهای الگو می‌بافند. لباس‌های هوشمند بافته شده با دست و ماشین برای صنعت مد بسیار سودآور بوده است. چنین صنایع دستی پر سودی مطمئناً وارث یک سنت تثبیت شده است. به ویژه در منطقه‌ای اکه به دلیل زیبایی و کیفیت منسوجاتش مشهور است.

با این حال، تکه های بافتنی، مانند تمام منسوجات فاسد شدنی هستند. و نمونه های کمی از آن تا کنون یافت شده است که تاریخچه بافتنی را روشن می کند. آنچه آشکار است این است که تکنیک های مختلف به سرعت مورد استفاده قرار گرفتند و با سلیقه های محلی در الگوها و رنگ ها سازگار شدند. مدهای غربی بر گستره اجناس بافتنی که در ایران پوشیده می‌شوند تأثیر گذاشته است. همچون جامپر، ژاکت کش باف پشمی، جلیقه، شال و غیره به صورت محلی بافته و استفاده می شود.

دستباف در قرن بیستم و پس از آن

بافتنی با میل در خانه همچنان یک روش محبوب برای ایجاد وسایل گرما و برای کودکان محسوب می شود. اما در طول جنگ جهانی دوم به اوج خود رسید. در حالی که بافتنی خانگی تا دهه 1950 ادامه داشت. لباس بافتنی که با ماشین بافندگی تولید می شد، متنوع تر از همیشه و مقرون به صرفه تر بود. تا قبل از جنبش ضد صنایع دستی در دهه 1970 بود که بافتنی با میل بار دیگر نفوذ پیدا کرد.

طراح کافه فاست به تغییر نگرش نسبت به بافتنی با میل در دهه 1970 کمک کرد. یک کت طراحی شده توسط فاست رویکرد غیر متعارف را در طراحی نشان می دهد. او از انواع نخ ها در ضخامت ها و بافت های مختلف استفاده کرد. فاست فلسفه رنگ خود را در مصاحبه ای در سال 2002 در Vogue Knitting International خلاصه کرد و گفت: «چرا وقتی می توانید از 17 رنگ قرمز استفاده کنید، خود را به یک سایه قرمز محدود کنید؟»

فواید بافتنی در سلامتی

مطالعات نشان داده اند که بافتنی با میل، همراه با سایر اشکال سوزن دوزی، فواید سلامتی قابل توجهی دارد. این مطالعات نشان داده‌اند که عمل ریتمیک و تکراری بافتنی می‌تواند به پیشگیری و مدیریت استرس، درد و افسردگی کمک کند. که به نوبه خود سیستم ایمنی بدن را تقویت می‌کند. و همچنین باعث ایجاد یک پاسخ آرامش در بدن می‌شود که می‌تواند فشار خون را کاهش دهد. ، ضربان قلب، به پیشگیری از بیماری کمک می کند و اثر آرام بخشی دارد. متخصصان درد همچنین دریافته‌اند که بافتن با دست ، شیمی مغز را تغییر می‌دهد. در نتیجه هورمون‌های «احساس خوب» (یعنی سروتونین و دوپامین ) و هورمون‌های استرس را کاهش می‌دهد.

بافتنی با میل، همراه با سایر فعالیت‌های اوقات فراغت، با کاهش خطر ابتلا به آلزایمر مرتبط است. مانند فعالیت بدنی که بدن را تقویت می کند، ورزش ذهنی نیز مغز انسان را انعطاف پذیرتر می کند. داشتن هنری مانند بافتنی فوق العاده است زیرا می توان آن را در هر جایی انجام داد.